‘Barbara heeft gezegd dat ik auditie mag doen voor een demoteam!’ juichend valt ze me in de armen en draait me in het rond. Wat wordt ze al groot en sterk schiet er door me heen. ‘Wat ontzettend leuk voor je’ zeg ik blij. ‘Maar je weet toch wel dat bij auditie doen ook hoort dat je afgewezen kunt worden?’ voeg ik er zekerheidhalve aan toe. ‘Jaha dat weet ik heus wel’ gromt ze. Haar boze blik spreekt boekdelen, had ik mijn tong nou maar even afgebeten. ‘Vertel ‘s, wanneer zijn die audities en voor welk team mag je voordansen?’ Dat weet ze allemaal niet, er komt nog een brief zegt ze. De immense blijdschap waarmee ze binnenkwam is snel weg door al mijn lastige vragen en opmerkingen. Sorry hoor, ik ben zo gewend om vooruit te moeten denken dat ik soms even vergeet om op het moment zelf te reageren. Misschien kan ik het straks nog goed maken.

 

Dat blijkt helemaal niet nodig want de rest van de week stuitert ze door het huis. Ze is blij en gespannen en blij en zenuwachtig en blij en boordevol vragen bovenal. Eindelijk is het weer dinsdag dansdag. De dag waarop de brief mee naar huis zal gaan. De dag dat het zeker is dat ze auditie mag doen. Voor een demoteam. Haar grote droom, al vier jaar lang. Zielsgelukkig komt ze thuis. Mét De Brief. Snel scan ik de tekst op feiten die ik de komende tijd nog veelvuldig zal moeten reproduceren. Dan haakt mijn oog aan voorwaarde één: Je bent minimaal 11 jaar. Ze is pas negen! Oh nee hè, ik weet dat ze groot is voor haar leeftijd en ze heeft een goede  babbel maar zou Barbara zich nou echt twee jaar vergist hebben? De schrik slaat me om het hart als ik me realiseer dat ons meisje sinds een jaar een groep hoger danst dan haar eigenlijke leeftijd. Misschien zit daar het misverstand? ‘Hee meisjelief, ik zie hier staan dat je elf moet zijn om auditie te doen. Heeft Barbara misschien gewoon alle meisjes van jouw groep zo’n brief gegeven?’ probeer ik luchtig. ‘Echt niet!’ bijt ze me verontwaardigd toe. Maar hoe ik ook mijn best doe om hoogte te krijgen van de procedure, veel meer weet ze me niet te vertellen. Ik denk dat ik Barbara maar eens even ga mailen om al te grote teleurstellingen te voorkomen.

Er zijn 10 reacties

Laat een reactie achter op sprakeloos Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *