‘Barbara heeft gezegd dat ik auditie mag doen voor een demoteam!’ juichend valt ze me in de armen en draait me in het rond. Wat wordt ze al groot en sterk schiet er door me heen. ‘Wat ontzettend leuk voor je’ zeg ik blij. ‘Maar je weet toch wel dat bij auditie doen ook hoort dat je afgewezen kunt worden?’ voeg ik er zekerheidhalve aan toe. ‘Jaha dat weet ik heus wel’ gromt ze. Haar boze blik spreekt boekdelen, had ik mijn tong nou maar even afgebeten. ‘Vertel ‘s, wanneer zijn die audities en voor welk team mag je voordansen?’ Dat weet ze allemaal niet, er komt nog een brief zegt ze. De immense blijdschap waarmee ze binnenkwam is snel weg door al mijn lastige vragen en opmerkingen. Sorry hoor, ik ben zo gewend om vooruit te moeten denken dat ik soms even vergeet om op het moment zelf te reageren. Misschien kan ik het straks nog goed maken.
Dat blijkt helemaal niet nodig want de rest van de week stuitert ze door het huis. Ze is blij en gespannen en blij en zenuwachtig en blij en boordevol vragen bovenal. Eindelijk is het weer dinsdag dansdag. De dag waarop de brief mee naar huis zal gaan. De dag dat het zeker is dat ze auditie mag doen. Voor een demoteam. Haar grote droom, al vier jaar lang. Zielsgelukkig komt ze thuis. Mét De Brief. Snel scan ik de tekst op feiten die ik de komende tijd nog veelvuldig zal moeten reproduceren. Dan haakt mijn oog aan voorwaarde één: Je bent minimaal 11 jaar. Ze is pas negen! Oh nee hè, ik weet dat ze groot is voor haar leeftijd en ze heeft een goede babbel maar zou Barbara zich nou echt twee jaar vergist hebben? De schrik slaat me om het hart als ik me realiseer dat ons meisje sinds een jaar een groep hoger danst dan haar eigenlijke leeftijd. Misschien zit daar het misverstand? ‘Hee meisjelief, ik zie hier staan dat je elf moet zijn om auditie te doen. Heeft Barbara misschien gewoon alle meisjes van jouw groep zo’n brief gegeven?’ probeer ik luchtig. ‘Echt niet!’ bijt ze me verontwaardigd toe. Maar hoe ik ook mijn best doe om hoogte te krijgen van de procedure, veel meer weet ze me niet te vertellen. Ik denk dat ik Barbara maar eens even ga mailen om al te grote teleurstellingen te voorkomen.
oeps! ik hoop dat het geen vergissing is?
Barbara heeft ook wat uit te leggen en om over na te denken, dit ligt heel gevoelig bij vrijwel alle meisjes die dansen, laat staan jouw dochter…
Hartelijke groet, Coby
Nu maar hopen dat het klopt!!
he bah….wat zou ik dat nou sneu vinden…
ik hoop het beste voor haar…
jeggroet
Mooi moe dag en groen gedrukt
@allen, tipje van de sluier, net als jullie zat ik echt even in de rats maar gelukkig had mijn dochter het goed begrepen en mocht ze als jongste auditeren
Eind goed al goed, tot de volgende hinderpaal….. Maar prijs vooral de momenten dat het wel goed gaat.
Break a leg en toi toi toi.
In de showbizz mag je namelijk geen succes wensen.
Onvermoede talenten, scherpe oren. Leuk dat ze zo enthousiast is! (Sorry dat ik zo vroeg langs kom, ook een beetje uit eigen belang dit keer….)
Ha wat leuk dat was ik, ik mocht toch auditie doen als jongste, en ik was door! yay