Als om tien voor zeven de wekker gaat kruip ik nog iets verder onder de dekens. Brr, wat is het koud en donker, mag ik nog even blijven liggen alsjeblieft? In de woonkamer laat ik deze decemberweken dag en nacht de kerstlampjes branden. Dan oogt het ’s ochtends wat vriendelijker als we beneden komen. Het helpt een klein beetje in de strijd tegen de donkere dagen. En met zijn allen onder een dekentje op de bank films kijken is … lees verder
Ik kijk de kring rond, wat zijn we met veel! Juf natuurlijk, de intern begeleider, de RT-er, de ambulant begeleider, de directeur, onze oudercoach en dan wij nog. Indrukwekkend dat al die mensen zich over ons kind buigen, dat ontroert me bij voorbaat. Ik heb school inmiddels duidelijk gemaakt dat we er niet om staan te springen om wéér een andere school te moeten zoeken. De directeur wilde daarop wel een brainstormsessie organiseren en nu zitten we hier dus, met … lees verder
‘Mama, ik weet niet of ik later kinderen wil want dat lijkt me hartstikke moeilijk.’ Ach, de lieverd. Ik geloof niet dat ik me daar op 11-jarige leeftijd mee bezighield. Het is ook hartstikke moeilijk om kinderen groot te brengen, of nou ja, de een laat zich wat gemakkelijker ‘lezen’ dan de ander maar als ze zichzelf als referentie neemt kan ik me voorstellen dat het hoofdbrekens geeft. ‘Je hoeft dat nu nog niet te weten hoor, en als je … lees verder
Of we voor de meivakantie begint nog een afspraak kunnen maken op school. Met de intern begeleider. Dat klinkt niet goed. Fijn natuurlijk dat school zelf contact zoekt maar meestal nemen we zelf het initiatief, dus gaan prompt alle alarmbellen af. De intern begeleidster heeft niet veel opties in haar agenda, maar wij schuiven wel en dan lukt het toch nog. Gek genoeg is de juf er niet bij. Misschien gaat het gewoon over wat praktische rugzakkwesties? Maar waarom dan … lees verder
‘Die ken je wel hè, die is uit mijn klas en deze zat vorig jaar in groep 8. Dat is de zus van die vorig jaar in groep 8 zat en deze, deze en deze ken ik van dansen.’ Samen bladeren we door haar Hyves-vrienden, een gewoonte die is ontstaan toen het ondoenlijk werd om voor elk vriendenverzoek afzonderlijk toestemming te geven. Sindsdien gaan we er regelmatig samen voor zitten. Heel gezellig eigenlijk en telkens weer sta ik versteld van … lees verder
‘Wat zullen we gaan doen? Eerst maar eens boven op een berg gaan kijken?’ ‘Yeeeah!’, gillen de kinderen en ze rennen naar de kapstok om hun schoenen te pakken. Twaalf uur geleden bracht ik ons oudste meisje bij haar paardenkamp. Kampje beter gezegd. Drie meisjes staan samen met de paardenjuf en haar assistent knus naast de paardenwei met hun slaaptenten, een caravan, een partytent en een mobiele wc-cabine. Ik hoop maar dat ze mooi weer gaan hebben. Voor … lees verder
Goed, we hebben dus een PGB. En nu? Dat klinkt belachelijk als ik het zo zeg, maar ik zie even door de bomen het bos niet meer. Ik bedoel, de logeerweekenden dat is helder. Hebben we ook een organisatie voor gevonden. Maar wat kan er nog meer? Bij de toekenningsbeschikking zitten strenge brieven over ‘verantwoording’ en de waarschuwing ‘u mag het PGB alleen gebruiken om zorg in te kopen als bedoeld in de regeling’ en dan staat er ook … lees verder
‘Mama, ik wil ook op hyves, kun je me helpen?’ Opgetogen zit ze achter het beeldscherm, de openingspagina van Hyves staat al klaar. Het overvalt me. Ik vind haar vriendschappen in het echte leven al zo gecompliceerd te managen, krijgen we straks ook nog een hele virtuele vriendenschaar in de schoot geworpen. Ik weet niet of ik dat erbij kan hebben. ‘Daar moet ik eerst even over denken’ probeer ik – tegen beter weten in – tijd te winnen. ‘Hoezo?!’, … lees verder
Als de directeur van de nieuwe school voor mijn jongste een gloedvol betoog houdt voor onderwijs met hoofd, hart en handen in de Leonardoklassen ga ik op slag een beetje van hem houden. Zoals hij daar vol overgave staat te spreken, de passie voor zijn vak – en voor ‘zijn’ kinderen – spat er vanaf. Het is een man met lef heb ik al eerder ervaren toen hij ons ouderinitiatief adopteerde en te vuur en te zwaard verdedigde voor een … lees verder
‘Mama mag ik morgen met Bloem mee naar huis, Vera komt ook en dan gaan we voorbereiden voor de club.’ Voordat ik mijn jongste antwoord kan geven blaft de oudste: ‘Bloem, wat is dat nou voor naam? Weet je zeker dat ze zo heet? Dat kan toch niet, zo heet toch niemand!’ ‘Ze heet wel Bloem, en het is wel een gewone naam, wat weet jij daar nou vanaf. Ik speel toch zeker met haar dus ik weet het … lees verder
Laatste reacties